Amerika Birleşik Devletleri (ABD), İkinci Dünya Savaşı’nın sonlarına doğru, 11 Eylül 1944 tarihinde, sivil havacılık hakkında yapılacak konferans için 53 devletin yanı sıra, o an itibarıyla bir hükümeti bulunmayan Danimarka ve Tayland’ın büyükelçiliklerine birer davetiye gönderdi.
1 Kasım’da başlayıp 37 gün süren ve ABD’nin Şikago kentindeki konferansa davetli 55 ülkenin, aralarında Türkiye’nin de bulunduğu 52 tanesi iştirak etti.
Böylece önemli iki konuda temel adım atılmış oldu:
- Askerî şartlar izin verir vermez sivil hava taşımacılığına yeniden başlanacak,
- Savaş sonrasında düzenli ve sağlıklı bir uluslararası hava taşımacılığı sisteminin geliştirilmesine çaba harcanacaktı.
SSCB delegeleri konferansın başlamasına çok kısa bir süre kala ülkelerine geri çağrıldılar.
Katılımcıların önüne daha ilk günden, konferansı düzenleyen ülkeler (ABD, İngiltere, Kanada) tarafından hazırlanmış farklı taslaklar konuldu.
Kanada’nın arabulucu pozisyonuna geldiği konferansta ABD serbestliği ve rekabeti savunurken, İngiltere güçlü bir havacılık otoritesi ile buna bağlı sıkı kural ve düzenlemeler getirilmesinden yanaydı.
Bu yüzden görüşmeler bir ara tıkanma noktasına geldi.
Sivil hava taşımacılığının özellikle iktisadî yönleri büyük tartışmaları beraberinde getirdi.
Havayolu hatları, bilet fiyatları, uçuş frekansları, diğer oranlar gibi noktalar en önemli gündem maddeleriydi.
30 Kasım 1944 tarihine gelindiğinde gerek ABD gerekse İngiliz gazetelerinde hakkında ‘tam bir başarısızlık’ olduğuna dair haberler çıkmaya başlayan konferans, devletler arasında gerçekleştirilen yoğun diplomasi trafiği neticesinde, 7 Aralık 1944’te bir anlaşma ile sona erdi.
Bu önemli günün şerefine 7 Aralık, her yıl, “Dünya Sivil Havacılık Günü” olarak kutlanmaktadır.
Şikago Konferansı aynı zamanda, Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü’nün de (ICAO) kuruluşuna vesile olmuştur.