“Her yiğidin bir yoğurt yiyişi var” denir ya, bu durum havacılık sektöründe farklı iş modellerini benimseyen havayolu şirketleri için de geçerli.

Kendilerini full-service veya network taşıyıcı olarak konumlandıranlarla, düşük maliyetli taşıyıcıların (low-cost carrier) iş yapış şekilleri bir hayli farklılık göstermekte.

Gelir yönetimi sistemleri de tabii olarak bu durumdan nasibini alıyor.

Alessandro Cento tarafından yazılan Airline Industry – Challenges in the 21st Century adlı kitapta bu duruma sade bir şekilde değinilmiş.

İşte gelir yönetimi üslubunda iki iş modeli arasındaki farklar:

Network Taşıyıcı İş Modeli

1- Pazar segmentasyonu var,

2- Ürün farklılaştırma var,

3- Çok sayıda rezervasyon sınıfı ve kuralları,

4- Bilet fiyatının belirlenmesi,

5- Tahmin ve envanter kontrolü (koltuk sayısı & rezervasyon sınıfı ilişkisi),

6- Overbook, no-show, go-show uygulamaları,

7- Ücret dağıtım.

Düşük Maliyetli Taşıyıcı İş Modeli

1- Pazar segmentasyonu yok,

2- Ürün farklılaştırma yok,

3- Bilet fiyatı, uçuş tarihinin bir fonksiyonu konumunda,

4- Bir “t” anında, sadece tek bir ücret sınıfı,

5- Internet üzerinden ücret dağıtımı.

Grafik: Airline Industry – Challenges in the 21st Century, Sayfa 37