“Connectivity”, İngilizce’den Türkçe’ye tercümesi zor olan kelimelerden bir tanesi.

Bu kelime havayolu sektöründe, tarife hazırlanırken en fazla dikkat edilmesi gereken konulardan bir tanesi olan bağlantılı uçuşları nitelemek için kullanılıyor.

Havayolu 101 olarak biz de bunu, çok fazla kafa karışıklığına yol açmamak için “bağlantı yapısı” olarak tercüme etmek istedik.

Özellikle Hub & Spoke (Topla & Dağıt) şeklindeki uçuş ağına sahip olan havayolları için, şirketin hub’ında, uçuşların mümkün olan en kısa zamanda ve en fazla bağlantılı uçuşa imkân verecek şekilde düzenlenmesi şart.

Dolayısıyla, bağlantı yapısını etkileyen unsurları iyi bilmek gerekiyor.

İşte tarifedeki bağlantı yapısını belirlerken dikkat edilmesi gereken dokuz etken:

1. Gelen (inbound) ve giden (outbound) uçuş sayısı
2. Gün içerisindeki her bir uçuş dalgasının (bank) geçici tasarımı. (Gün içerisindeki bir dalga, gelen uçuşlar (bank) ve giden uçuşların (bank) toplamı ile ortaya çıkıyor)
3. Gün içerisindeki toplam dalga sayısı
4. Yön (Havayolu şirketinin uçuşlarının ağırlıklı yönü: Doğu-Batı veya Kuzey-Güney gibi)
5. Döngüsel şablon (Rotational Pattern: bir uçağın hub’dan kalkıp, gideceği nokta veya noktalara ulaşıp yeniden hub’a geri dönüşü)
6. Havalimanı altyapısı
7. Tesadüfî bağlantı yapısı
8. Minimum Bağlantı Süresi (Minimum Connecting Time: MCT)
9. Dalgaların kendi iç yapıları

Kaynak: P. Goedeking, Networks in Aviation