Hizmet sektöründeki şirketler için başarıya giden yol, farklılaşmaktan geçiyor.

Aksi takdirde sunmuş olduğunuz hizmet bir emtia haline dönüşüyor ve elinizde, rakiplerinizle, “fiyat” dışında mücadele edebileceğiniz pek fazla bir araç kalmıyor.

Emtilaşma fenomeninin en derinden yaşandığı sektörlerin başında havayolu işletmeciliği geliyor.

A noktasında B noktasına, hemen hemen aynı tipteki uçaklarla yapılan yolculuklar…

Dolayısıyla yolcular, havayolu tercihini yaparken ilk olarak fiyata bakıyor.

Bu durumu değiştirmeyi amaçlayan havayolu şirketleri ise, bir çok farklı hizmet unsurunu devreye sokarak yolcuları cezbetmeye çalışıyor.

İşin en temel noktasında devreye, sadakat programları giriyor.

Her ne kadar öncelikle sık uçan yolcuları hedeflese de, senede bir iki uçuş yapan yolcular dahi, havayolu seçimi yaparken sadakat programlarının avantajlarını göz önünde bulunduruyor.

Yolcuların önem verdiği bir diğer konu, özel yolcu salonları.

Rahat ve zengin seçenekli bir lounge, yolcuların tercihlerini etkileyebilir.

Bunların ardından ise, uçakla seyahat hizmetinin kalbi olan aşama geliyor; uçuş sırasında sunulan ürün ve hizmetler.

Koltuk konforu, sunulan ikramın miktarı ve lezzeti, verilen konfor kitlerinin (amenity kit) içeriği ve kalitesi, IFE sisteminin zenginliği gibi ürünler, kabin personelinin sunduğu hizmetle birleşerek, yolcu memnuniyetinin seviyesini belirliyor.

Uçaktaki Yolcu Konforunu Artırmanın Maliyeti Ne Kadar?

Geçtiğimiz Ocak ayında Skift‘te yayınlanan bir makalede, yolcu konforunu artırmanın maliyeti ele alınıyor.

Yazı, temel olarak koltuklara odaklanıyor.

Zira kabin içerisinde sunulan diğer konfor unsurları (soft product), herhangi bir ekonomik kriz halinde kolayca kaldırılabilir veya azaltılabilirken, aynı şeyi koltuklar (hard product) için söylemek pek mümkün değil.

Bu yüzden, diz mesafesini bir kaç santimetre artırmak veya koltukların arkaya yatma derecesini bir iki derece yükseltmenin havayolu şirketlerine olan ilave maliyeti, uzun dönemli planlamalar açısından büyük önem taşıyor.

Yapılan analizde, hayalî bir havayolu şirketi üzerinden yola çıkılmış.

İkiden beşe kadar çıkan kabin sınıflarıyla (Economy, Economy+, Premium Economy, Business ve First Class), dört farklı konfigurasyon olabileceği düşünülmüş.

Economy+ ile Economy Class arasında, 6 inç’lik bir diz mesafesi farkı bulunurken, koltukların arkaya yatma derecesi 15 olarak kabul edilmiş.

Her bir kabin sınıfının bilet fiyatları için ise şu var sayım yapılmış:

• Economy $1,100
• Economy+ $1,300
• Premium Economy $2,500
• Business $4,500
• First $9,000

Bunlara ilave olarak, yolcu doluluk oranları da hesaba katılmış.

IATA tarafından açıklanan verilere göre, sektörün kârlılık açısından başa baş (break even) noktası, %61,7 yolcu doluluk oranına denk geliyor.

Sektör genelindeki yolcu doluluk oranı ortalaması ise %80,6.

Bu varsayımlar çerçevesinde bir Boeing 777-300 tipi uçak için yapılan hesaplamada, 299 adet koltuğun bulunduğu dört sınıflı (Economy, Premium Economy, Business ve First Class) konfigurasyon, hem uçağın tamamen dolu olduğu %100 (Bilet geliri: 691.500 USD), hem sektör ortalaması olan %80,6 (Bilet geliri: 557.349 USD), hem de başa baş noktası olan %61,7 (Bilet geliri: 426.656 USD) oranına göre yapılan hesaplamalarda ilk sırada yer alıyor.

Neticede, dört sınıflı bir kabin konfigurasyonunda Economy ile Economy+ sınıfları arasında ilave bir inç (2,54 cm) diz mesafesinin maliyeti 33 USD olurken, koltuğun bir derece daha fazla yatırılabilmenin bedeli ise 13,3 USD mertebesinde gerçekleşiyor.

Bu bağlantıdan, yapılan hesaplamanın ayrıntılarına ulaşabilirsiniz.