Gerek uçuş korkusu bulunanlar ve gerekse biraz dikkatli olanlar, kalkıştan hemen sonraki alçalma hissini her zaman fark etmiştir.

Uçağın tekerleklerinin pistten kesilmesinden bir iki dakika kadar sonra, henüz yere daha çok yakınken yaşanan bu his, doğrusunu söylemek gerekirse, yolcularda bir nebze de olsa tedirginliğe yol açar.

Gözler hemen uçağın penceresinden dışarı yönelir ve gerçekten bir irtifa kaybı yaşanıp yaşanmadığı anlaşılmaya çalışılır.

Aslında bu hissin temelinde, insan anatomisi bulunur.

Zira, vücudumuzun denge sistemindeki önemli organlardan bir tanesi olan iç kulak normal şartlarda, uzun süren bir ivmelenmeye veya ani açı değişimlerine alışkın değildir.

Oysa bir uçağın kalkışı sırasında hem uzunca bir süre hızlanma hem de ani açı değişimleri söz konusudur.

Pistte koşan uçak gerekli hıza ulaştığında pilot, uçağın burnunu nispeten dik bir açıyla kaldırır.

Yükseliş kısa bir süreliğine bu açıda devam ederken, iç kulak, bu yeni açıyı normal durum kabul ederek kendi içinde gerekli ayarlamayı gerçekleştirir.

Artık o an uçağın yerle yaptığı açı, içindeki insanlar için yeni “normal denge” durumudur.

Yükseliş devam eder. Ancak kısa bir süre sonra pilotlar, uçağın yükselme açısını bir miktar azaltır.

İşte o anda, bir önceki açıyı normal denge konumu olarak kabul etmiş insan vücudu, aşağı doğru yöneliyormuş hissine kapılır.

Oysa korkacak hiç bir şey yoktur ve uçak irtifa kazanmaya devam etmektedir.