Geçen ayki bir seyahatimde ilginç bir şey yaşadım.

Honolulu’dan San Francisco’ya gitmek üzere, United Airlines’ın Boeing 777 tipi uçağına binmiştim.

Tamamen dolu olan Economy Class bölümünde koltuklar 3 – 4 – 3  şeklinde sıralanıyordu ve ben, dörtlü koltukta soldan ikinci sırada oturacaktım.

Yolcular yerleşmeye çalışırken, bebekli bir yolcu geldi ve bulunduğumuz bölümdeki kabin memuruna bir şeyler söyledi.

Kabin memuru yolcuyu dinledikten sonra hemen harekete geçti.

Yüksek bir sesle, bebekli yolcu ile annesinin yerlerinin, birbirlerine bir kaç sıra uzak koltuklarda olduğunu söyleyerek, onları yan yana oturtmak üzere, gönüllü olarak bir iki yolcunun yerini değiştirmesinin iyi olacağını belirtti.

İlk aşamada, benim oturduğum sırada, sol taraftaki üçlünün pencere kenarındaki koltuğa geçmek isteyen olup olmadığını sordu.

Dört buçuk – beş saatlik bir uçuş olacaktı. Bu fırsatı görür görmez elimi kaldırdım ve geçebileceğimi söyledim.

Ben pencere kenarına geçerken, kabin memuru teşekkür ediyordu.

Fakat bir yer değişikliği daha yapması gerekti. Gönüllü kimse çıkmayınca kabin memuru çok ilginç bir teklifte bulundu.

Koltuğunu değiştirecek yolcuya yemek ısmarlayacağını söyledi. Bu teklifine, daha önceden yerini değiştirmiş olan beni de dahil etti. Sonunda bir yolcu daha bunu kabul etti ve herkes yerine oturdu.

Bilenler bilir, ABD’deki iç hat uçuşlarında havayolları ikram hizmetini büyük oranda ücret karşılığında veriyor.

Yani yolculara ücretsiz olarak sadece su veya cola gibi bir içecek ve yanında kraker, kurabiye tarzı bir şeyler ikram ediliyor. Gerisi ancak parayla satın alınıyor.

Hiç beklemediğim anda bir yemek ve içeceğim olacaktı. 🙂

Birazdan uçak kalktı. İkram servisi başladı.

Az önceki organizasyonu yapan kabin memurundan farklı bir kabin memuru trolleyin başındaydı.

“Acaba” dedim kendi kendime, “bu görevliye kazandığım ödülü söylemeli miyim?” 🙂

Ama buna gerek kalmadı. Kabin memurunun durumdan bilgisi vardı.

Bir adet Cheeseburger, bir de tonik aldım. (Ücretli içeceklerden hem de istediğim kadar seçme hakkım vardı aslında)

İş bununla da kalmadı.

Bana yemek ısmarlayan kabin memuru yanıma geldi ve e-mail adresimi alarak, elindeki mobil cihazdaki bir uygulamaya girdi.

Önce mil puanı hediye edeceğini sandım ama uçaktan indikten kısa bir süre sonra, United Airlines’ın müşteri hizmetleri bölümünden gelen e-mail mesajını görünce durumu anladım.

Önümüzdeki bir sene içinde yapacağım bir United uçuşunda kullanmak şartıyla, 75 dolarlık bir hediye kuponum (electronic travel certificate) olmuştu.

Sonuçta United Airlines, bir kabin memurunun bir yolcunun konforlu seyahat edebilmesi için nasıl inisiyatif aldığı ve sürece dahil olan diğer yolculara yaptığı jestlerle aklımda yer etmiş oldu.