İkinci Dünya Savaşı sivil havacılık faaliyetlerini durdurmuştu ama savaş sonrasına yönelik çalışmalar, o güne kadarki en önemli dönemeç noktasına gelmişti.

Henüz 1942 yılında; ABD, İngiltere ve Kanada’da sivil havacılığı geliştirmeye yönelik siyasî ve ekonomik çalışmalar başlatılmıştı.

Öncelikle kendi içlerinde sivil havacılığa yönelik çok gizli çalışmalar yapan bu üç ülke 1943’te bir araya gelerek, sağlanan işbirliği çerçevesinde ortak hareket etmeye başladı.

Ağustos 1943’te, bir sonraki yıl gerçekleşecek olan Normandiya Çıkartması’nın planlarını yapmak üzere Kanada’nın Quebec City kentinde bir araya gelen İngiltere Başbakanı Churchill ve ABD Başkanı Roosevelt, sivil havacılık konusunu da gündemlerine almışlardı.

Böylece sivil havacılık ilk kez bu denli üst seviyede tartışılır hale gelmişti.

Bu bağlamda Başkan Roosevelt’in ortaya koyduğu memorandum son derece önemlidir.

Buna göre; ‘Mihver’ devletlere (Almanya, İtalya, Japonya) sivil ya da askerî hiç bir havacılık hakkı tanınmayacak, söz konusu ülkelerdeki iç hat taşımacılığı da ‘Müttefik’ devletlerce gerçekleştirilecektir.

Roosevelt’in memorandumunda göze çarpan bir başka önemli husus, ABD kökenli havayolları arasında Federal Hükûmet tarafından her hangi bir ayrımcılık, kayırma gibi şeyler yapılmayacağı, rekabete prim verileceği ve özel sektörün önünün açılacağıdır.

Savaş boyunca devam eden görüşmeler sonucunda ABD, İngiltere ve SSCB arasında derin görüş ayrılıkları olduğu ortaya çıktı.

Ancak buna rağmen, sivil havacılığın savaş sonrasındaki durumunu ele almak amacıyla 1 Kasım 1944’te ABD’nin Şikago kentinde geniş katılımlı bir toplantı yapılmasına karar verildi.